Odtwarzanie utraconych twardych tkanek zębów oraz możliwość modyfikowania ich bryły – dzięki jakości oferowanych materiałów złożonych – dają nowe możliwości, praktycznie nieograniczone w tym zakresie. Jednak w każdym przypadku uszkodzeń podstawą postępowania będzie staranna diagnostyka i eliminacja czynnika/ czynników etiologicznych oraz leczenie przyczynowe. Zastosowanie tworzywa plastycznego i jego polimeryzacja po wymodelowaniu stwarza szczególne warunki pracy, które sprzyjają ograniczeniu zakresu opracowania lub niejednokrotnie całkowite od niego odstąpienie. Charakterystyczne cechy materiałów złożonych i systemów łączących zostały już częściowo omówione, a szczegółowe odniesienie się do wszelkich aspektów znacząco przekracza ramy tego opracowania. Zagadnienie praktycznego stosowania materiałów złożonych w pracach bezpośrednich omawiane będzie w kolejności – począwszy od drobnych korekt, które można wykonać bez mechanicznego opracowania zdrowych tkanek naturalnych, aż do stopniowego zagłębiania się w tematykę większych uszkodzeń – braków jakościowych, na uzupełnianiu braków ilościowych kończąc.